2 Vluchten achter de rug, evenveel security-checks, 0 slaapuren, 7000 km en een hartelijk ontvangst in Zaventem... zijn we aan ons Belgische gewenningsproces begonnen!
Dankjewel lezer voor de interesse in onze avonturen! Voortaan doen we ze je weer via het niet-digitale kanaal.
Liefs,
The Canadian Five
maandag 2 november 2009
Werkweek 6: 26 tot 30 oktober 2009 - Afscheid nemen bestaat niet... :)
Marco zingt het, wij beleven het!
MAANDAG – Placement Day
Een nieuwe (en laatste) volledige stageweek startte deze week voor Stéphanie met wel héél veel verrassingen. Miss Martinez (Educatief Assistente) gaf voor een week forfait wegens een overlijden in de familie. Een interim-dame verscheen op het toneel. Wie eens de meevolgende, assisterende stagiare Miss Stéphanie was werd voor het restje van de week dé experte en ervaringsdeskundige in het begeleiden van Maygan & Nathan. Iets waar de vervangende EA duidelijk geen grote koek van had gegeten...
DINSDAG – Placement Day
De collegiate collega's Stefanie en Inneke konden deze voormiddag hun ogen de kost geven in een publieke lagere school in St. Catherines. De balans publiek <--> katholiek kan opgemaakt worden...
WOENSDAG – Placement Day
Op de tafel in de staff-room van St. Anthony's stond vanmorgen in twix- en snickerletters te lezen: Thank you! Tegen de middag was deze afscheidszin al zo goed als opgesmuld!
Want afscheid nemen doet de St. Anthony's family in stijl!
Na onze eigen traktakies in de voormiddag, werden we na de laatste speeltijd van de dag onverwacht naar de schoolbibliotheek geleid. Toen we elkaar daar elk individueel met onze eigen klas en begeleidde kindjes terug vonden leek het toeval meer en meer zeer georganiseerd te zijn.
Elke klas had een attentie voor zijn/haar Belgische stagiaire gemaakt. Gebundelde persoonlijke tekstjes en reuzenkaarten werden reeds met traantjes overhandigd.
En als u dacht dat het daarmee zou ophouden, dan had u het mis...
In naam van alle EA's werd aan ons elk een foto-album overhandigd met daarin een handvol foto's van onszelf en de begeleidde studentjes.
De school schonk ons een Canada-outfit (getint aan de volgende Olympische spelen in Canada), in het gezelschap van een Canadees kaartspel en Icewine!
Het geheel werd héél warm en gezellig afgesloten met Maple-koekjes. Tientallen knuffels werden uitgedeeld.
Op het Collegiate werden 2 afscheidnemende Belgische speurders aangetroffen. Iedere helpende hand van de voorbije 6 weken werd Belgische koekjes uitgedeeld, maar tevergeefs gingen Inneke & Stefanie een hele dag opzoek naar de directrice...
De woensdagse wekelijkse debriefing vond vandaag voor het eerst en het laatst in een wel heel groot gezelschap plaats. Een vijfvoudig Fins gezelschap kwam ons vervoegen. De namen houden we wegens behoorlijke moeilijkheidsgraad achterwege. Deze 5 dames vormen ons vervolg in kader van het project 'Advocacy & Leadership' waar wij aan deelnemen. Zij zullen de volgende 6 weken de aanwezigen zijn op dit reflectiemoment. Het gaat ze goed!
DONDERDAG
De grote sportzaal van Brock University bevatte vandaag trampolines, turnbalken, poppenkasten, steps, go-carts, voetbalnetten, evenwichtsbalken, ballen groot en klein, veertjes, poepfietsjes, gekleurde sportmatten, én evenveel kinderen met speciale noden als vrijwillige studenten. Dit alles binnen het kader van het SNAP-programma (Special Needs Activity Program) waarbinnen kinderen met een beperking maandelijks eens alles kunnen geven, onder begeleiding van een Brock-student.
's Namiddags werd alle aanwezige creativiteit benut in het creeëren van een geschikt afscheidscadeau voor ons proffen. 2 Beige schriftjes werden omkleed met een krantengeknipte 'Thank You Tiffany/Sheila', en binnenin een aantal groepsfoto's van de voorbije weken, en kranten/tijdschrift-prentjes die ons aan één van hun deed denken. De pagina's werden nog aangevuld met een persoonlijke tekst van ons elk.
Intussen werd ook het Pen Centre (= winkelcentrum) verrast met het bezoek van enkelen. Rode rozen werden aangeschaft, foto's werden ontwikkeld.
In de vooravond stond op onze planning genoteerd: 'Farewell Dinner'. Het klinkt behoorlijk triest, dat vonden we ook... Maar dankzij de finnen konden we daar heugelijk 'and Welcome' aan toevoegen. En hoe beter 'farewell'en' en 'welcome'en' bij huisgemaakte Lasagna chez Tiffany?!
Hoogtepunten waren het afgeven van onze Thankyou-boekjes, het drie-gangenmenu, gastvrouwtjes Olivia & Victoria (dochters Tiffany) en het griezelig Halloween huis.
Laagtepunt was de poging van de finnen onze Belgische chocolade te overtreffen met finse! Een speld in een hooiberg naar onze mening! Stomme zet finnen!
VRIJDAG
Bij de bedsamenkomst ivm het wel of niet laten doorgaan van een uitstapje naar 'Niagara-on-the-lake' kwam er een telepathische en wel erg welgekomen telefoontje van Sheila. Zij en haar 'van' stonden over 10 minuten voor de Sheraton, omwille van een uitje naar het hiervoor genoemde dorpje.
Het voornamelijk uit 1 straat bestaande dorpje had veel weg van 'Knokke 't Zoete'. Bombastische huizen, in een feëriek decor van Lake Ontario. Flaneren doorheen de winkelstraat werd voor ons geen probleem na de bekendmaking van Sheila dat ze rijk is. Of toch zou willen zijn. Haar rijkdom in levenservaring en -wijsheid trekken we alvast niet in twijfel. Over de rest is onvoldoende relevante informatie en bewijsstukken gevonden.
De lunch werd een Farewell-dinner 2, genaamd naar het verteren van de restje van de meegekregen Lasagna. En misschien ook omwille van het veroverberen van al onze overige restjes...
En culinair eindigen deden we waar we begonnen waren... in de MC Donald! Elke dag waren we er gepasseerd, vanavond gingen we er binnen! Mmmmm...
Innekes zetelbed werd later in de avond ingenomen door ons gehele gezelschap. Gezellig samen film kijken... Hoe konden we een beter en passender einde vinden?!
MAANDAG – Placement Day
Een nieuwe (en laatste) volledige stageweek startte deze week voor Stéphanie met wel héél veel verrassingen. Miss Martinez (Educatief Assistente) gaf voor een week forfait wegens een overlijden in de familie. Een interim-dame verscheen op het toneel. Wie eens de meevolgende, assisterende stagiare Miss Stéphanie was werd voor het restje van de week dé experte en ervaringsdeskundige in het begeleiden van Maygan & Nathan. Iets waar de vervangende EA duidelijk geen grote koek van had gegeten...
DINSDAG – Placement Day
De collegiate collega's Stefanie en Inneke konden deze voormiddag hun ogen de kost geven in een publieke lagere school in St. Catherines. De balans publiek <--> katholiek kan opgemaakt worden...
WOENSDAG – Placement Day
Op de tafel in de staff-room van St. Anthony's stond vanmorgen in twix- en snickerletters te lezen: Thank you! Tegen de middag was deze afscheidszin al zo goed als opgesmuld!
Want afscheid nemen doet de St. Anthony's family in stijl!
Na onze eigen traktakies in de voormiddag, werden we na de laatste speeltijd van de dag onverwacht naar de schoolbibliotheek geleid. Toen we elkaar daar elk individueel met onze eigen klas en begeleidde kindjes terug vonden leek het toeval meer en meer zeer georganiseerd te zijn.
Elke klas had een attentie voor zijn/haar Belgische stagiaire gemaakt. Gebundelde persoonlijke tekstjes en reuzenkaarten werden reeds met traantjes overhandigd.
En als u dacht dat het daarmee zou ophouden, dan had u het mis...
In naam van alle EA's werd aan ons elk een foto-album overhandigd met daarin een handvol foto's van onszelf en de begeleidde studentjes.
De school schonk ons een Canada-outfit (getint aan de volgende Olympische spelen in Canada), in het gezelschap van een Canadees kaartspel en Icewine!
Het geheel werd héél warm en gezellig afgesloten met Maple-koekjes. Tientallen knuffels werden uitgedeeld.
Op het Collegiate werden 2 afscheidnemende Belgische speurders aangetroffen. Iedere helpende hand van de voorbije 6 weken werd Belgische koekjes uitgedeeld, maar tevergeefs gingen Inneke & Stefanie een hele dag opzoek naar de directrice...
De woensdagse wekelijkse debriefing vond vandaag voor het eerst en het laatst in een wel heel groot gezelschap plaats. Een vijfvoudig Fins gezelschap kwam ons vervoegen. De namen houden we wegens behoorlijke moeilijkheidsgraad achterwege. Deze 5 dames vormen ons vervolg in kader van het project 'Advocacy & Leadership' waar wij aan deelnemen. Zij zullen de volgende 6 weken de aanwezigen zijn op dit reflectiemoment. Het gaat ze goed!
DONDERDAG
De grote sportzaal van Brock University bevatte vandaag trampolines, turnbalken, poppenkasten, steps, go-carts, voetbalnetten, evenwichtsbalken, ballen groot en klein, veertjes, poepfietsjes, gekleurde sportmatten, én evenveel kinderen met speciale noden als vrijwillige studenten. Dit alles binnen het kader van het SNAP-programma (Special Needs Activity Program) waarbinnen kinderen met een beperking maandelijks eens alles kunnen geven, onder begeleiding van een Brock-student.
's Namiddags werd alle aanwezige creativiteit benut in het creeëren van een geschikt afscheidscadeau voor ons proffen. 2 Beige schriftjes werden omkleed met een krantengeknipte 'Thank You Tiffany/Sheila', en binnenin een aantal groepsfoto's van de voorbije weken, en kranten/tijdschrift-prentjes die ons aan één van hun deed denken. De pagina's werden nog aangevuld met een persoonlijke tekst van ons elk.
Intussen werd ook het Pen Centre (= winkelcentrum) verrast met het bezoek van enkelen. Rode rozen werden aangeschaft, foto's werden ontwikkeld.
In de vooravond stond op onze planning genoteerd: 'Farewell Dinner'. Het klinkt behoorlijk triest, dat vonden we ook... Maar dankzij de finnen konden we daar heugelijk 'and Welcome' aan toevoegen. En hoe beter 'farewell'en' en 'welcome'en' bij huisgemaakte Lasagna chez Tiffany?!
Hoogtepunten waren het afgeven van onze Thankyou-boekjes, het drie-gangenmenu, gastvrouwtjes Olivia & Victoria (dochters Tiffany) en het griezelig Halloween huis.
Laagtepunt was de poging van de finnen onze Belgische chocolade te overtreffen met finse! Een speld in een hooiberg naar onze mening! Stomme zet finnen!
VRIJDAG
Bij de bedsamenkomst ivm het wel of niet laten doorgaan van een uitstapje naar 'Niagara-on-the-lake' kwam er een telepathische en wel erg welgekomen telefoontje van Sheila. Zij en haar 'van' stonden over 10 minuten voor de Sheraton, omwille van een uitje naar het hiervoor genoemde dorpje.
Het voornamelijk uit 1 straat bestaande dorpje had veel weg van 'Knokke 't Zoete'. Bombastische huizen, in een feëriek decor van Lake Ontario. Flaneren doorheen de winkelstraat werd voor ons geen probleem na de bekendmaking van Sheila dat ze rijk is. Of toch zou willen zijn. Haar rijkdom in levenservaring en -wijsheid trekken we alvast niet in twijfel. Over de rest is onvoldoende relevante informatie en bewijsstukken gevonden.
De lunch werd een Farewell-dinner 2, genaamd naar het verteren van de restje van de meegekregen Lasagna. En misschien ook omwille van het veroverberen van al onze overige restjes...
En culinair eindigen deden we waar we begonnen waren... in de MC Donald! Elke dag waren we er gepasseerd, vanavond gingen we er binnen! Mmmmm...
Innekes zetelbed werd later in de avond ingenomen door ons gehele gezelschap. Gezellig samen film kijken... Hoe konden we een beter en passender einde vinden?!
maandag 26 oktober 2009
Weekend 5: 22 tot 25 oktober 2009 - Voorbij de grens!
Dit weekendje was meer dan een appeltje voor de dorst... maar 'The Big Apple'.
Big expectations... Big experiences!
DONDERDAG
Om 5u30 was de afvaart gepland, en werd ze ook uitgevoerd. Gerekend op lastige douanes, lange files wilden we zeker spelen voor de 'take off' om 8u30 naar New York!
Van files geen spoor... van lastige douanes des te meer. Taxichauffeur Sheila werd onvriendelijk gedoopt tot reisleidster, waarna ze het niet beter vonden Nelly's paspoort te mismatchen... Veel tijdsverlies, vingerafdrukken en oogfoto's later... waren we in AMERIKA!! Een beetje zoals 'Tintin'...
Een shuttle Chevrolet bracht ons naar New York City, tot zowaar voor onze voordeur van de jeugdherberg! Iets te ijverig en te vroeg om in te checken propten we onze New-York-benodigdheden in de lockers.
Recht op 5th Avenue af! Dé winkel- én centrale straat in New York. Sensatie genoeg!
Eerste bezienswaardigheid was de 'Flatiron Building'. We konden het niet beter treffen in deze hooggebouwde grootstad met dé eerste wolkenkrabber in 1902... :)
Flanerend in onze t-shirt én okselvijvers (= 24° C) door de straten werden we achtereenvolgens beprikkeld door een filmopname op een dak, een artisanaal marktje, een 'klein kerkje om de hoek' dat vooral door acteurs sterk gewaardeerd wordt, the Empire State Building, The Chrysler Building, The Public Library, het nieuwsgebouw, het mooiste station van Amerika, Times Square (met The Naked Cowboy en de teleurstellende jaarwisselingsbal), een unieke winkel volledig over de gekleurde bolletjes met ofwel nootjes, chocolade, koekjes of pindakaas... M&M's dus. En wellicht nog zoveel meer...
VRIJDAG
Al die willen de kaper varen... moeten geen zakmes meenemen! Dat werd dus alvast begraven in Battery Park voor we de Ferry opstapten richting Ellis en Liberty Island! De veerboot bracht ons eerst langs het krachtigste en oudste symbool van de VS als land van onbegrensde mogelijkheden: Het Vrijheidsbeeld. Handig weetje indien we jouw kunnen overtuigen: Bezoeken tot aan de kroon in het Vrijheidsbeeld zijn al volgeboekt tot januari 2010!! Bij ons bleef het bij een uitgebreide fotoshoot langs het vrijheidsbeeld (hetzij met allerlei vreemde medereizigers...).
Ellis Island hield ons - net zoals 12 miljoen immigranten voor ons - enkele uren vast. Op dit eiland werden 12 miljoen mensen uit 120 etnische groepen Amerikaanse burger nadat zij de medische en gerechtelijke controle hadden doorstaan. Een boeiende collectie objecten en mondelinge verhalen schetste een beeld van de emoties en chaos in de halen waar iedere dag 5000 mensen met hun bezittingen aankwamen, vol hoop op een beter leven. Tijdens een bijhorende film, geanimeerde door een charmante bullstronk, verliet Nele onze groep. Voor haar bood New York meteen ook een blij wederziens met vriendinnen uit haar erasmuservaring vorig jaar in Leiden. Hieronder telkens eerst het verhaal van Inneke, Nelly, Stéphanie en Stefanie. Daarna dat van Nele.
Vervolg... Inneke, Nelly, Stéphanie en Stefanie
Wat het staartje van een storm moest zijn, uitte zich in stevige windvlagen tijdens het (lange wachtrij) aanschuiven voor de ferry terug naar het eiland van de machtige skyline... New York.
Na archeologische opgravingen (mét succes) naar zakmessen, gingen we opwarmen bij de eeuwige vlam voor vrede naast een monument dat beschadigd werd door de aanslagen van 9/11. Het dampoortpatroon voerde ons verder naar Wall Streetn en Ground Zero. Alhoewel, vervang die 'zero' maar door '390293893' kranen op de bouwwerf. Wie hier komt ramptoeristen komt niet echt aan zijn trekken, maar komt zowaar oog in oog met de bouwindustrie. Het was echter al te laat op de avond om de werkmannen nog te horen fluiten...
Vervolg... Nele
... (As soon as possible)
ZATERDAG
Inneke, Nelly, Stéphanie & Stefanie
Na een hete nacht (in een dames slaapbungalowtje), niet echt klaar voor een natte dag.
Al was dat aanvankelijk nog niet zo... Het is oktober, maar we ontbijten hier nog steeds buiten!
De hitte is trouwens te kaderen in de automatische verwarming van de hostel, die het zonodig vond stevig te stoken doorheen de hele nacht. Wij verzekeren jullie temperaturen van 30 graden!
We startte de ochtend met een metrorit naar, en een wandeling in Greenwich Village. Deze bruisende, culturele wijk neemt een belangrijke plaats in in het sociale leven van Manhattan. Vele woonhuisjes hebben hier de mooi versierde trapjes die we allemaal kennen van onze buren uit Nederland. Na Christopher Park volgde Washington Square Park. Te herkennen aan de triomfboog, en voor eeuwig in onze gedachten omwille van de reusachtige wilde roofvogel die we er spotte. En omdat de regen er begon... toch niet zover weg van ons thuisland?!
Even later nog meer België... We hadden aan het Penn station een date met Lies! Lies is Belgische, maar woonachtig te New York. Stefanie arrangeerde deze leuke ontmoeting, nadat ze hoorde dat de dochter van een collega van haar papa hier dus vertoefde. Hier komen studeren, verliefd worden op de stad en één van zijn inwoners... Lies weet er alles van.
Ze nam ons al eerste mee naar de Higland Parks. Deze oorspronkelijk metrorails hoog boven de grond werden door het stadsbestuur omgevormd en ingekleed als een stadspark. Nu is het heerlijk vertoeven en slenteren over dit over een afstand van rails lopende park langs het Friends-gebouw, en mooie uitzichtenplekjes. De Hudson rivier, en stelselmatige regenvlagen brachten ons tot aan Magnolia Bakery's. Dé bekenste bakkerij inzake CUPCAKES! Mmmjammie. Bekijk de foto's en krijg water in de mond...
Naast 'het leven zoals het is... New York' bracht Lies ons ook op de hoogte van een gratis dansvoorstelling in Brooklyn deze avond. We probeerden er te geraken, maar... Brooklyn laat bij ons voorlopig alleen indrukken van regen, regen, regen, regen, regen en blanke straten achter...
Doornat, met water in de schoenen kletsen we 's avonds door de plassen kletsnat (langs 5the avenue) naar de hostel.
Na een korte kleerwisseling, maar nog steeds natte kleren... gingen we uiteten. In bijzonder opvallend gezelschap van heel veel mannen die per 2 gingen dineren... Hmm... welkom in de 'Elmo', welkom in de homobar van Chelsea, New York City...
Nele
... (As soon as possible)
ZONDAG
Inneke, Nelly, Stéphanie en Stefanie
Heel veel zon maakt van Central Park vanmorgen iets wat in onze geheugens gegrifd blijft! In een prachtig herfstdecor begonnen we met een kleine bezinning bij 'Strawberry Field', de plaats waar John Lennon zijn fatale schot kreeg.
Kronkelige wandelpaadjes en uitgestrekste grasvelden brachten ons langs decors uit 'Bridget Jones Diary', 'The 101 Dalmatiers', 'Sex and the city' en zoveel meer... Dit was dé perfecte ontspannende uitstap na de drukte en energie van een stad als New York, klaar om onze laatste week in te zetten...
Take off at 16u45 to Buffalo...
Nele
... (As soon as possible)
Big expectations... Big experiences!
DONDERDAG
Om 5u30 was de afvaart gepland, en werd ze ook uitgevoerd. Gerekend op lastige douanes, lange files wilden we zeker spelen voor de 'take off' om 8u30 naar New York!
Van files geen spoor... van lastige douanes des te meer. Taxichauffeur Sheila werd onvriendelijk gedoopt tot reisleidster, waarna ze het niet beter vonden Nelly's paspoort te mismatchen... Veel tijdsverlies, vingerafdrukken en oogfoto's later... waren we in AMERIKA!! Een beetje zoals 'Tintin'...
Een shuttle Chevrolet bracht ons naar New York City, tot zowaar voor onze voordeur van de jeugdherberg! Iets te ijverig en te vroeg om in te checken propten we onze New-York-benodigdheden in de lockers.
Recht op 5th Avenue af! Dé winkel- én centrale straat in New York. Sensatie genoeg!
Eerste bezienswaardigheid was de 'Flatiron Building'. We konden het niet beter treffen in deze hooggebouwde grootstad met dé eerste wolkenkrabber in 1902... :)
Flanerend in onze t-shirt én okselvijvers (= 24° C) door de straten werden we achtereenvolgens beprikkeld door een filmopname op een dak, een artisanaal marktje, een 'klein kerkje om de hoek' dat vooral door acteurs sterk gewaardeerd wordt, the Empire State Building, The Chrysler Building, The Public Library, het nieuwsgebouw, het mooiste station van Amerika, Times Square (met The Naked Cowboy en de teleurstellende jaarwisselingsbal), een unieke winkel volledig over de gekleurde bolletjes met ofwel nootjes, chocolade, koekjes of pindakaas... M&M's dus. En wellicht nog zoveel meer...
VRIJDAG
Al die willen de kaper varen... moeten geen zakmes meenemen! Dat werd dus alvast begraven in Battery Park voor we de Ferry opstapten richting Ellis en Liberty Island! De veerboot bracht ons eerst langs het krachtigste en oudste symbool van de VS als land van onbegrensde mogelijkheden: Het Vrijheidsbeeld. Handig weetje indien we jouw kunnen overtuigen: Bezoeken tot aan de kroon in het Vrijheidsbeeld zijn al volgeboekt tot januari 2010!! Bij ons bleef het bij een uitgebreide fotoshoot langs het vrijheidsbeeld (hetzij met allerlei vreemde medereizigers...).
Ellis Island hield ons - net zoals 12 miljoen immigranten voor ons - enkele uren vast. Op dit eiland werden 12 miljoen mensen uit 120 etnische groepen Amerikaanse burger nadat zij de medische en gerechtelijke controle hadden doorstaan. Een boeiende collectie objecten en mondelinge verhalen schetste een beeld van de emoties en chaos in de halen waar iedere dag 5000 mensen met hun bezittingen aankwamen, vol hoop op een beter leven. Tijdens een bijhorende film, geanimeerde door een charmante bullstronk, verliet Nele onze groep. Voor haar bood New York meteen ook een blij wederziens met vriendinnen uit haar erasmuservaring vorig jaar in Leiden. Hieronder telkens eerst het verhaal van Inneke, Nelly, Stéphanie en Stefanie. Daarna dat van Nele.
Vervolg... Inneke, Nelly, Stéphanie en Stefanie
Wat het staartje van een storm moest zijn, uitte zich in stevige windvlagen tijdens het (lange wachtrij) aanschuiven voor de ferry terug naar het eiland van de machtige skyline... New York.
Na archeologische opgravingen (mét succes) naar zakmessen, gingen we opwarmen bij de eeuwige vlam voor vrede naast een monument dat beschadigd werd door de aanslagen van 9/11. Het dampoortpatroon voerde ons verder naar Wall Streetn en Ground Zero. Alhoewel, vervang die 'zero' maar door '390293893' kranen op de bouwwerf. Wie hier komt ramptoeristen komt niet echt aan zijn trekken, maar komt zowaar oog in oog met de bouwindustrie. Het was echter al te laat op de avond om de werkmannen nog te horen fluiten...
Vervolg... Nele
... (As soon as possible)
ZATERDAG
Inneke, Nelly, Stéphanie & Stefanie
Na een hete nacht (in een dames slaapbungalowtje), niet echt klaar voor een natte dag.
Al was dat aanvankelijk nog niet zo... Het is oktober, maar we ontbijten hier nog steeds buiten!
De hitte is trouwens te kaderen in de automatische verwarming van de hostel, die het zonodig vond stevig te stoken doorheen de hele nacht. Wij verzekeren jullie temperaturen van 30 graden!
We startte de ochtend met een metrorit naar, en een wandeling in Greenwich Village. Deze bruisende, culturele wijk neemt een belangrijke plaats in in het sociale leven van Manhattan. Vele woonhuisjes hebben hier de mooi versierde trapjes die we allemaal kennen van onze buren uit Nederland. Na Christopher Park volgde Washington Square Park. Te herkennen aan de triomfboog, en voor eeuwig in onze gedachten omwille van de reusachtige wilde roofvogel die we er spotte. En omdat de regen er begon... toch niet zover weg van ons thuisland?!
Even later nog meer België... We hadden aan het Penn station een date met Lies! Lies is Belgische, maar woonachtig te New York. Stefanie arrangeerde deze leuke ontmoeting, nadat ze hoorde dat de dochter van een collega van haar papa hier dus vertoefde. Hier komen studeren, verliefd worden op de stad en één van zijn inwoners... Lies weet er alles van.
Ze nam ons al eerste mee naar de Higland Parks. Deze oorspronkelijk metrorails hoog boven de grond werden door het stadsbestuur omgevormd en ingekleed als een stadspark. Nu is het heerlijk vertoeven en slenteren over dit over een afstand van rails lopende park langs het Friends-gebouw, en mooie uitzichtenplekjes. De Hudson rivier, en stelselmatige regenvlagen brachten ons tot aan Magnolia Bakery's. Dé bekenste bakkerij inzake CUPCAKES! Mmmjammie. Bekijk de foto's en krijg water in de mond...
Naast 'het leven zoals het is... New York' bracht Lies ons ook op de hoogte van een gratis dansvoorstelling in Brooklyn deze avond. We probeerden er te geraken, maar... Brooklyn laat bij ons voorlopig alleen indrukken van regen, regen, regen, regen, regen en blanke straten achter...
Doornat, met water in de schoenen kletsen we 's avonds door de plassen kletsnat (langs 5the avenue) naar de hostel.
Na een korte kleerwisseling, maar nog steeds natte kleren... gingen we uiteten. In bijzonder opvallend gezelschap van heel veel mannen die per 2 gingen dineren... Hmm... welkom in de 'Elmo', welkom in de homobar van Chelsea, New York City...
Nele
... (As soon as possible)
ZONDAG
Inneke, Nelly, Stéphanie en Stefanie
Heel veel zon maakt van Central Park vanmorgen iets wat in onze geheugens gegrifd blijft! In een prachtig herfstdecor begonnen we met een kleine bezinning bij 'Strawberry Field', de plaats waar John Lennon zijn fatale schot kreeg.
Kronkelige wandelpaadjes en uitgestrekste grasvelden brachten ons langs decors uit 'Bridget Jones Diary', 'The 101 Dalmatiers', 'Sex and the city' en zoveel meer... Dit was dé perfecte ontspannende uitstap na de drukte en energie van een stad als New York, klaar om onze laatste week in te zetten...
Take off at 16u45 to Buffalo...
Nele
... (As soon as possible)
Werkweek 5: 19 tot 21 oktober 2009 - Exchange!
Een week niet zoals die anderen...
MAANDAG: zenuwpezen...
Opwarmen en ontspannen kon nog in onze gewone stage-setting. Afkoelen en opspannen dan weer 's middags in de bus naar Brock University.
Om 14u werden we er verwacht voor een panelgesprek. Als promo-dames dienden we er reclame te maken aan Canadese studenten om in te springen in het project 'Advocacy & leadership'. Al mag het hele gebeuren zeker niet tot dat geminimaliseerd worden.
Een meetingruimte op het 6de verdiep (met uitzicht op de gigantische parking) was ingericht voor de presentatie van Tiffany & Sheila, James & Jessica, en The Canadian Five & Leen. Ons publiek bestond uit een handvol professors van de faculteit 'onderwijs', een 15-tal studenten van Tiffany, en... de ouders van James :). James & Jessica zijn de Brock-studenten die in de lente van dit jaar naar Bedford (England) trokken, binnen hetzelfde project.
Tiffany & Sheila startte met een korte voorstelling van het project waarna James & Jessica elk individueel volgenden met een verslag over hun ervaringen en belevenissen. Daarna was het onze beurt om voor een zaaltje vol, zo prachtig mogelijk Engels uit te spreken, het liefst nog uit het hoofd.
Maar Tiffany & Sheila zagen en zeiden dat het zeer goed was...
Waarop Tim Hortons het mocht bekopen met een verwerkings-bezoekje van ons zestal, James & Jessica. Bij koffie, soep en thee gezellig ervaringen uitwisselen!
DINSDAG: Meer Collega's at Collegiate!
Vandaag stapten/rolden maar liefst 6 enthousiastelingen het collegiate binnen via de statige zuilengevel. Een snuisterdagje voor Leen, Nele, Nelly & Stéphanie in de middelbare klas!
Collega's Inneke en Stefanie hadden héél georganiseerd en gestructureerd een schema'tje opgesteld waar en wanneer we - in groepjes van 2 - de lessen konden meevolgen.
Vooral het peertutorsysteem deed ogen openen en de blik verruimen. Afwisselend werden 'afzonderlijke special needs'-klassen en inclusieve klassen gevolgd door de 'Over the hedge'-bezoekers. Een greep uit het gamma: Horticulture, Chemistry, Cooking, Danseclass,... We leerden zelf bij!
WOENSDAG: St. Anthony's clan
Rollen wisselen. Vandaag droegen 4 Belgen de badge 'Visitor' in St. Anthony's elementary school. Stefanie en Inneke op bezoek!
Doorheen de hele dag konden ze indrukken opdoen van de kinderen die Nele, Nelly en Stéphanie hier ondersteunen. Al blijven ze nog meest verwonderd over de vele discipline en respect van de leerlingen, en hun vertederde omgang met klasgenootjes.
Beide kanten van de haag waren bijzonder inspirerend!
MAANDAG: zenuwpezen...
Opwarmen en ontspannen kon nog in onze gewone stage-setting. Afkoelen en opspannen dan weer 's middags in de bus naar Brock University.
Om 14u werden we er verwacht voor een panelgesprek. Als promo-dames dienden we er reclame te maken aan Canadese studenten om in te springen in het project 'Advocacy & leadership'. Al mag het hele gebeuren zeker niet tot dat geminimaliseerd worden.
Een meetingruimte op het 6de verdiep (met uitzicht op de gigantische parking) was ingericht voor de presentatie van Tiffany & Sheila, James & Jessica, en The Canadian Five & Leen. Ons publiek bestond uit een handvol professors van de faculteit 'onderwijs', een 15-tal studenten van Tiffany, en... de ouders van James :). James & Jessica zijn de Brock-studenten die in de lente van dit jaar naar Bedford (England) trokken, binnen hetzelfde project.
Tiffany & Sheila startte met een korte voorstelling van het project waarna James & Jessica elk individueel volgenden met een verslag over hun ervaringen en belevenissen. Daarna was het onze beurt om voor een zaaltje vol, zo prachtig mogelijk Engels uit te spreken, het liefst nog uit het hoofd.
Maar Tiffany & Sheila zagen en zeiden dat het zeer goed was...
Waarop Tim Hortons het mocht bekopen met een verwerkings-bezoekje van ons zestal, James & Jessica. Bij koffie, soep en thee gezellig ervaringen uitwisselen!
DINSDAG: Meer Collega's at Collegiate!
Vandaag stapten/rolden maar liefst 6 enthousiastelingen het collegiate binnen via de statige zuilengevel. Een snuisterdagje voor Leen, Nele, Nelly & Stéphanie in de middelbare klas!
Collega's Inneke en Stefanie hadden héél georganiseerd en gestructureerd een schema'tje opgesteld waar en wanneer we - in groepjes van 2 - de lessen konden meevolgen.
Vooral het peertutorsysteem deed ogen openen en de blik verruimen. Afwisselend werden 'afzonderlijke special needs'-klassen en inclusieve klassen gevolgd door de 'Over the hedge'-bezoekers. Een greep uit het gamma: Horticulture, Chemistry, Cooking, Danseclass,... We leerden zelf bij!
WOENSDAG: St. Anthony's clan
Rollen wisselen. Vandaag droegen 4 Belgen de badge 'Visitor' in St. Anthony's elementary school. Stefanie en Inneke op bezoek!
Doorheen de hele dag konden ze indrukken opdoen van de kinderen die Nele, Nelly en Stéphanie hier ondersteunen. Al blijven ze nog meest verwonderd over de vele discipline en respect van de leerlingen, en hun vertederde omgang met klasgenootjes.
Beide kanten van de haag waren bijzonder inspirerend!
dinsdag 20 oktober 2009
Weekend 4: 17 en 18 oktober 2009 - Go dogs go!
Heel bewust van de eerste keer dat we het woord 'laatste' kunnen gebruiken, hieronder het verslag van een laatste weekendje op de St. Catherines site.
ZATERDAG
Voor een 'menage' recht te houden moeten ook boodschappen gedaan worden. Afwisselend racen we hier met onze kar door de supermarkt.
Het verhaal van vandaag wilden we jullie echter graag niet onthouden... Stefanie, Nelly, Yankee en Leen trokken 's ochtends vol moed naar het Pen Centre... In wat volgt het stappenplan van dit avontuur:
STAP 1 (10u): Het kwartet komt aan aan de bushalte. TOT het oog valt op het busplakaatje 'No weekend service. Eerste bus zou pas passeren om 11u...
STAP 2 (10u15): Er wordt beslist dan maar de vaker rijdende bus naar 'St. Catherines' Downtown te nemen, met een overstap naar het winkelcentrum. TOT het oog valt op de toch wel heel erg zelden uit de verte vertrekkende bussen aan Brock University.
STAP 3 (10u20): Er wordt beslist evengoed al wandelend naar het +/- 3 km verder liggende Pen Centre te kunnen wandelen. Wat zou het prachtig zijn om dat via het mooie (en tevens kortere) decor van het natuurpark te doen. TOT we uit bewoners hun mond horen dat dit pad wel degelijk erg inspirerend is, maar ook voert door het woud met paadjes van amper 20cm breed. Misschien een te grote uitdaging met een rolstoel... Alhoewel...
STAP 4 (10u25): Er wordt beslist het parcours van de bus dan maar gewoon te voet te doen. Ook al leidt ons dat via drukke banen, en vreselijk aardige voetpaden. 'We kunnen er niet over, we kunnen er niet onder... we moeten er dwarsdoorheen.'
Wat volgde was een deugddoende wandeling met telkens anticiperen op de weg die komt (kunnen we passeren met een rolstoel of niet?) en Leen die de 45° schuin hangende rolstoel vertrouwensvol liet verderduwen/strompelen door Nele & Stefanie. Yankee himself beleefde dé wandeling van zijn leven.
Eén beschrijving willen we jullie niet onthouden. Ze werd trouwens achteraf op foto gezet! Bij het afdalen van de heuvel kon u volgend beeld aanschouwen: Leen & Yankee vooraan, Stefanie met beide handen stevig aan de rolstoel, haar gewicht volledig naar achter leggend, en Nele alsnog hangend aan de rugzak van Stefanie om de vaart van het dalen af te remmen.
De boodschappen werden gedaan, en er werd besloten dan maar 'gewoon' met de bus terug te keren...!
De avond brachten we door in het gezelschap van de familie Gallagher. Tiffany en haar man, en de 2 dochters Olivia en Victoria (11 jaar, en net een babysitcursus achter de rug :-o) nodigden ons uit voor een avondje Icehockey!!
En dat moet naar Canadese gewoonte ingezet worden met... Wings & Pizza! We werden heugelijk ontvoerd naar het verste plekje St. Catherines voor dé beruchtste plek voor het eten van deze gefrituurde kippenvleugeltjes en de ronde italiaanse scheve torens. Een onvergetelijk etentje al was het maar omdat bestek hier niet bestond en we dronken uit bokalen!
Om 19u vulden we samen met honderden andere mensen de ijshockey arena van St. Catherines. Hier speelden vanavond de Icedogs binnen de competitie van de junioren! Jong mannelijk volk (17-21 jaar), allen beloftevol en hopend om ooit uitgekozen te worden voor het regionale of nationale ijshockeyteam.
Ijshockey is hier een nationale sport, en volgens de Canadezen helemaal niet te vergelijken met het 'Amerikaanse' straathockey. Jonge canadeesjes worden hier al vanaf 3 jaar op het ijs gedropt!
Wat wij te zien kregen was hét hele pakket: We wonnen! We deden mee aan de 50-50, een soort van lottotrekking gedurende de wedstrijd! We hoorden een schoolkoortje het nationale volkslied zingen bij aanvang! Tijdens de 2 pauzes kregen we 7-jarige ijshockey prutserstjes te zien! En... we zagen twee 'figths'!! De competitie tussen 2 ploegen wordt namelijk vaak zo hard dat er over gegaan wordt tot vechten! En wat dan nog het meest confronterend was: De 3 scheidsrechters komen de eerste 20 seconden van deze fysieke worsteling NIET tussen!
ZONDAG
En waar de uitdaging gisteren ooit zo groot leek... deden we dé tot onze fysieke grenzen drijvende wandeling mét rolstoel gewoon vandaag nog eens overnieuw! Deze keer wel door het nabije natuurpark! Bovenaan de berg hadden we een prachtig panorama over St. Catherines, en konden goeie ogen zelfs Toronto, de Niagara watervallen en Lake Ontario waarnemen! Prachtig winterweer trouwens vandaag! Deze wandeling was de ideale ontspanner op deze drukke werkdag! (Voor foto's, zie mapje 'Het leven zoals het is... St. Catherines')
In een geslaagde poging ons weekend zoet en tevreden af te sluiten kwamen Nele, Nelly & Inneke 's avonds met een Oreo Mc Flurry voor ieder het hotel binnengestormd! Wat wil je als je hotelkamer uitzicht heeft op de Mc Donald eetgelegenheid?!
ZATERDAG
Voor een 'menage' recht te houden moeten ook boodschappen gedaan worden. Afwisselend racen we hier met onze kar door de supermarkt.
Het verhaal van vandaag wilden we jullie echter graag niet onthouden... Stefanie, Nelly, Yankee en Leen trokken 's ochtends vol moed naar het Pen Centre... In wat volgt het stappenplan van dit avontuur:
STAP 1 (10u): Het kwartet komt aan aan de bushalte. TOT het oog valt op het busplakaatje 'No weekend service. Eerste bus zou pas passeren om 11u...
STAP 2 (10u15): Er wordt beslist dan maar de vaker rijdende bus naar 'St. Catherines' Downtown te nemen, met een overstap naar het winkelcentrum. TOT het oog valt op de toch wel heel erg zelden uit de verte vertrekkende bussen aan Brock University.
STAP 3 (10u20): Er wordt beslist evengoed al wandelend naar het +/- 3 km verder liggende Pen Centre te kunnen wandelen. Wat zou het prachtig zijn om dat via het mooie (en tevens kortere) decor van het natuurpark te doen. TOT we uit bewoners hun mond horen dat dit pad wel degelijk erg inspirerend is, maar ook voert door het woud met paadjes van amper 20cm breed. Misschien een te grote uitdaging met een rolstoel... Alhoewel...
STAP 4 (10u25): Er wordt beslist het parcours van de bus dan maar gewoon te voet te doen. Ook al leidt ons dat via drukke banen, en vreselijk aardige voetpaden. 'We kunnen er niet over, we kunnen er niet onder... we moeten er dwarsdoorheen.'
Wat volgde was een deugddoende wandeling met telkens anticiperen op de weg die komt (kunnen we passeren met een rolstoel of niet?) en Leen die de 45° schuin hangende rolstoel vertrouwensvol liet verderduwen/strompelen door Nele & Stefanie. Yankee himself beleefde dé wandeling van zijn leven.
Eén beschrijving willen we jullie niet onthouden. Ze werd trouwens achteraf op foto gezet! Bij het afdalen van de heuvel kon u volgend beeld aanschouwen: Leen & Yankee vooraan, Stefanie met beide handen stevig aan de rolstoel, haar gewicht volledig naar achter leggend, en Nele alsnog hangend aan de rugzak van Stefanie om de vaart van het dalen af te remmen.
De boodschappen werden gedaan, en er werd besloten dan maar 'gewoon' met de bus terug te keren...!
De avond brachten we door in het gezelschap van de familie Gallagher. Tiffany en haar man, en de 2 dochters Olivia en Victoria (11 jaar, en net een babysitcursus achter de rug :-o) nodigden ons uit voor een avondje Icehockey!!
En dat moet naar Canadese gewoonte ingezet worden met... Wings & Pizza! We werden heugelijk ontvoerd naar het verste plekje St. Catherines voor dé beruchtste plek voor het eten van deze gefrituurde kippenvleugeltjes en de ronde italiaanse scheve torens. Een onvergetelijk etentje al was het maar omdat bestek hier niet bestond en we dronken uit bokalen!
Om 19u vulden we samen met honderden andere mensen de ijshockey arena van St. Catherines. Hier speelden vanavond de Icedogs binnen de competitie van de junioren! Jong mannelijk volk (17-21 jaar), allen beloftevol en hopend om ooit uitgekozen te worden voor het regionale of nationale ijshockeyteam.
Ijshockey is hier een nationale sport, en volgens de Canadezen helemaal niet te vergelijken met het 'Amerikaanse' straathockey. Jonge canadeesjes worden hier al vanaf 3 jaar op het ijs gedropt!
Wat wij te zien kregen was hét hele pakket: We wonnen! We deden mee aan de 50-50, een soort van lottotrekking gedurende de wedstrijd! We hoorden een schoolkoortje het nationale volkslied zingen bij aanvang! Tijdens de 2 pauzes kregen we 7-jarige ijshockey prutserstjes te zien! En... we zagen twee 'figths'!! De competitie tussen 2 ploegen wordt namelijk vaak zo hard dat er over gegaan wordt tot vechten! En wat dan nog het meest confronterend was: De 3 scheidsrechters komen de eerste 20 seconden van deze fysieke worsteling NIET tussen!
ZONDAG
En waar de uitdaging gisteren ooit zo groot leek... deden we dé tot onze fysieke grenzen drijvende wandeling mét rolstoel gewoon vandaag nog eens overnieuw! Deze keer wel door het nabije natuurpark! Bovenaan de berg hadden we een prachtig panorama over St. Catherines, en konden goeie ogen zelfs Toronto, de Niagara watervallen en Lake Ontario waarnemen! Prachtig winterweer trouwens vandaag! Deze wandeling was de ideale ontspanner op deze drukke werkdag! (Voor foto's, zie mapje 'Het leven zoals het is... St. Catherines')
In een geslaagde poging ons weekend zoet en tevreden af te sluiten kwamen Nele, Nelly & Inneke 's avonds met een Oreo Mc Flurry voor ieder het hotel binnengestormd! Wat wil je als je hotelkamer uitzicht heeft op de Mc Donald eetgelegenheid?!
maandag 19 oktober 2009
Werkweek 4: 13 tot 16 oktober 2009 - België, Mexico, England
Klaar voor de drukste week in onze Canadees tijdperk? Met nooit meer Belgische hoofdpersonages als voorheen? Laat ons dan geschiedenis schrijven (én lezen)...
DINSDAG: Placement Day
St. Anthony's werd massaal uitgenodigd voor een ' Thanksgiving Prayer Service' in de gym zaal. Haal de herinneringen uit u Amerikaanse film boven. 200 kinderen in een gymzaal. Een levensgrote tekst op de muur 'We thank you, God' (Al dacht Nelly dat het eerder iets was met 'food', en maakte er dan maar 'Follow the food, God' van :)). Rechtsvooraan het plaatselijk schoolkoor uitgedosd in schoolkostuum, en een altaar vooraan. De viering werd verzorgd door de Junior Kindergarden. Heel schattig dus hoe een rij jongste kleutertjes vooraan zwaaiend naar hun ouders achteraan en ondertussen toch wat proberen de instructies van de leerkracht op te volgen. Wat volgde was een intieme 15 minuten voor God, maar vol vrolijke liedjes die blijven nazinderen.
Op het Collegiate gingen eindelijk de goede lampjes branden. Nee, wij willen niet enkel observeren, maar ook graag participeren! Niet veel later verscheen er het HANDELINGsplan! Wij zien de toekomst licht in!
WOENSDAG: Placement & Thanksgiving Day 2
Vannacht ging de Sheraton in overdrive. Dat moeten we gevoeld hebben. Op de dubbele oprijlaan kwam er de Chevrolet, die dan toch maar een Ford Focus bleek te zijn (met koppige GPS), en daarin de twee wijzen uit het Oosten: Geert + Dieter = Gieter (Volgens een Freudiaanse verspreking van Stéphanie).
Met een Tim Hortons in de hand (inclusief bijgeleverde jet lag) kwamen beide in gezelschap van Tiffany 's morgens de schoolgebouwen binnengewandeld. Vol Belgisch Canadese trots en glorie kregen ze een instant rondleiding. Inneke raakte totaal overdonderd (evenals haar leerlingen) van de grijze man die opeens verscheen in het deurgat van haar klas met de uitspraak: "Excuse me, I want to give my student a hug". We betwijfelen de betrouwbaarheid van de interviews die daarna nog door de leerlingen moesten ingevuld worden...
Eénmaal thuisgekomen was er een collectief badkamermoment. Mascara, parfum, oogschaduw,... de ijdeltuitjes in onszelf! Feestkledij die nog niet aan zijn trekken was gekomen werd heugelijk onthaald. Als prinsessen verlieten we ons paleis!
Thanksgiving 2 zou plaatsvinden in het decor van Sheila's stulp. Al moest er eerst gewerkt worden voor het feest van het vele eten kon beginnen! Debriefing op verplaatsing dus! Normaal vindt deze korte reflectie in gezelschap van Sheila, Tiffany & Sophia plaats op Brock University. Vandaag dus in een nog aangenamer, warmer, gezelliger decor én in groter gezelschap van Geert en Dieter.
Het THANKSgivingdiner verdiende een wellicht nooit te vereffen 'Thank you'. Het hele buffet is te aanschouwen op onze foto-site (Map 'Het leven zoals het is... St. Catherines). Ga af op de foto, want wij kunnen moeilijk benoemen wat onze tong allemaal voor delicieuze prikkels te wachten stond. Al waren dé standaardingrediënten 'Turkey' (=kalkoen), pompoenpurree en warme cranberrysaus natuurlijk wel aanwezig! Wegens het ontbreken van een feesttafel voor 14 personen werd het dan maar een 'sitting'-diner doorheen het huis. Afgesloten met pompoen-, cranberry- en appeltaart. Thank you Sheila, Tiffany & Sofia! Thanksgiving was never (ever) so delicious.
De avond kreeg nog een Belgisch vervolg aan den toog van de Sheraton. Bij (het verteren van de) pot en pint leerden wij de Ortho vanuit een ander perspectief kennen...
DONDERDAG: Werkdag
En als de vorige dag nog niet voedzaam genoeg was en om het thuisfront van het tegendeel te bewijzen dat we niet uitzetten van het Canadese eten... werden we vannochtend uitgenodigd voor een energiek hotelontbijt in het (voedings)rijk gezelschap van Geert en Dieter. We moeten er wel erg mager uit gezien hebben...
En een ander eentje bleek... want gelijkgaand werd in kamer 2124 Mexicaans Terreuralarm afgekondigd! Nele had een paar nachtelijke WC-pot gesprekken achter de rug. Die zich later veruiterlijkte in een buikplaagje.
VRIJDAG: Conferentie 'Belonging' in London + Social Outing
En vandaag... zou het een lange dag worden!
Om 6u 's morgens openden we slaapwandelend de portieren van Sheila's van, en groette chauffeur Tiffany 'Goodmorning'. Je leest het goed. Ze ruilen hier zelf van auto om ons te kunnen dienen!
Onze bestemming voor vandaag: Het 2u30 verder liggende stadje London voor een conferentie over 'Belonging'. Een organisatie van de Universiteit van Western Ontario, waar professor Sheila was uitgenodigd als gastspreekster.
De rit bracht ons langs... Tim Hortons en... dé eerste sneeuw! De eerste witte daken waren overdonderend en maken ons meer en meer bewust van de harde winters die Canada hier te verwerken krijgt... en dat beetje dat wij er misschien nog van gaan meepikken...
Niet veel later zaten we met spitse oren in de eerste auditoriumstoel sinds lange tijd te luisteren naar hoe Sheila de hele zaal in haar macht nam én de herkenbare woorden in haar epistel. Sheila had het namelijk in haar speech over 'belonging en inclusion', en had daarvoor enkele dagen geleden, aan ons gevraagd een stukje neer te schrijven met onze ervaringen hieromtrent. Het was wonderbaarlijk hoe ze één voor één onze woorden op een heel gewaardeerde manier in haar toespraak kon nuttigen.
Na de speech volgde een overhandiging van trofeeën aan de 'Champions in inclusion', gevolgd door 4 zeer praktische, interessante workshops. Eentje daarvan geleid door een bekend gezicht: Tiffany.
Strontmoe en al 15u wakker zijnde werden we 's avonds nog verwacht voor een sociaal onderonsje met James, Ryan en Andrea. Deze 3 Brock-studenten gingen in de lente eerder dit jaar binnen hetzelfde project naar Bedford (England). Onze gesprekken betreffende het uitwisselen van ervaringen mondden al gauw uit onder een geur van Poutine (zie Montréal) en bij Peterselie die volgens James veel weg had van Broccoli... Vermoeidheid én dit grappig gezelschap dreef ons al snel naar hevige lachbuien. Blij dat we dit toch nog meegepikt hebben.
DINSDAG: Placement Day
St. Anthony's werd massaal uitgenodigd voor een ' Thanksgiving Prayer Service' in de gym zaal. Haal de herinneringen uit u Amerikaanse film boven. 200 kinderen in een gymzaal. Een levensgrote tekst op de muur 'We thank you, God' (Al dacht Nelly dat het eerder iets was met 'food', en maakte er dan maar 'Follow the food, God' van :)). Rechtsvooraan het plaatselijk schoolkoor uitgedosd in schoolkostuum, en een altaar vooraan. De viering werd verzorgd door de Junior Kindergarden. Heel schattig dus hoe een rij jongste kleutertjes vooraan zwaaiend naar hun ouders achteraan en ondertussen toch wat proberen de instructies van de leerkracht op te volgen. Wat volgde was een intieme 15 minuten voor God, maar vol vrolijke liedjes die blijven nazinderen.
Op het Collegiate gingen eindelijk de goede lampjes branden. Nee, wij willen niet enkel observeren, maar ook graag participeren! Niet veel later verscheen er het HANDELINGsplan! Wij zien de toekomst licht in!
WOENSDAG: Placement & Thanksgiving Day 2
Vannacht ging de Sheraton in overdrive. Dat moeten we gevoeld hebben. Op de dubbele oprijlaan kwam er de Chevrolet, die dan toch maar een Ford Focus bleek te zijn (met koppige GPS), en daarin de twee wijzen uit het Oosten: Geert + Dieter = Gieter (Volgens een Freudiaanse verspreking van Stéphanie).
Met een Tim Hortons in de hand (inclusief bijgeleverde jet lag) kwamen beide in gezelschap van Tiffany 's morgens de schoolgebouwen binnengewandeld. Vol Belgisch Canadese trots en glorie kregen ze een instant rondleiding. Inneke raakte totaal overdonderd (evenals haar leerlingen) van de grijze man die opeens verscheen in het deurgat van haar klas met de uitspraak: "Excuse me, I want to give my student a hug". We betwijfelen de betrouwbaarheid van de interviews die daarna nog door de leerlingen moesten ingevuld worden...
Eénmaal thuisgekomen was er een collectief badkamermoment. Mascara, parfum, oogschaduw,... de ijdeltuitjes in onszelf! Feestkledij die nog niet aan zijn trekken was gekomen werd heugelijk onthaald. Als prinsessen verlieten we ons paleis!
Thanksgiving 2 zou plaatsvinden in het decor van Sheila's stulp. Al moest er eerst gewerkt worden voor het feest van het vele eten kon beginnen! Debriefing op verplaatsing dus! Normaal vindt deze korte reflectie in gezelschap van Sheila, Tiffany & Sophia plaats op Brock University. Vandaag dus in een nog aangenamer, warmer, gezelliger decor én in groter gezelschap van Geert en Dieter.
Het THANKSgivingdiner verdiende een wellicht nooit te vereffen 'Thank you'. Het hele buffet is te aanschouwen op onze foto-site (Map 'Het leven zoals het is... St. Catherines). Ga af op de foto, want wij kunnen moeilijk benoemen wat onze tong allemaal voor delicieuze prikkels te wachten stond. Al waren dé standaardingrediënten 'Turkey' (=kalkoen), pompoenpurree en warme cranberrysaus natuurlijk wel aanwezig! Wegens het ontbreken van een feesttafel voor 14 personen werd het dan maar een 'sitting'-diner doorheen het huis. Afgesloten met pompoen-, cranberry- en appeltaart. Thank you Sheila, Tiffany & Sofia! Thanksgiving was never (ever) so delicious.
De avond kreeg nog een Belgisch vervolg aan den toog van de Sheraton. Bij (het verteren van de) pot en pint leerden wij de Ortho vanuit een ander perspectief kennen...
DONDERDAG: Werkdag
En als de vorige dag nog niet voedzaam genoeg was en om het thuisfront van het tegendeel te bewijzen dat we niet uitzetten van het Canadese eten... werden we vannochtend uitgenodigd voor een energiek hotelontbijt in het (voedings)rijk gezelschap van Geert en Dieter. We moeten er wel erg mager uit gezien hebben...
En een ander eentje bleek... want gelijkgaand werd in kamer 2124 Mexicaans Terreuralarm afgekondigd! Nele had een paar nachtelijke WC-pot gesprekken achter de rug. Die zich later veruiterlijkte in een buikplaagje.
VRIJDAG: Conferentie 'Belonging' in London + Social Outing
En vandaag... zou het een lange dag worden!
Om 6u 's morgens openden we slaapwandelend de portieren van Sheila's van, en groette chauffeur Tiffany 'Goodmorning'. Je leest het goed. Ze ruilen hier zelf van auto om ons te kunnen dienen!
Onze bestemming voor vandaag: Het 2u30 verder liggende stadje London voor een conferentie over 'Belonging'. Een organisatie van de Universiteit van Western Ontario, waar professor Sheila was uitgenodigd als gastspreekster.
De rit bracht ons langs... Tim Hortons en... dé eerste sneeuw! De eerste witte daken waren overdonderend en maken ons meer en meer bewust van de harde winters die Canada hier te verwerken krijgt... en dat beetje dat wij er misschien nog van gaan meepikken...
Niet veel later zaten we met spitse oren in de eerste auditoriumstoel sinds lange tijd te luisteren naar hoe Sheila de hele zaal in haar macht nam én de herkenbare woorden in haar epistel. Sheila had het namelijk in haar speech over 'belonging en inclusion', en had daarvoor enkele dagen geleden, aan ons gevraagd een stukje neer te schrijven met onze ervaringen hieromtrent. Het was wonderbaarlijk hoe ze één voor één onze woorden op een heel gewaardeerde manier in haar toespraak kon nuttigen.
Na de speech volgde een overhandiging van trofeeën aan de 'Champions in inclusion', gevolgd door 4 zeer praktische, interessante workshops. Eentje daarvan geleid door een bekend gezicht: Tiffany.
Strontmoe en al 15u wakker zijnde werden we 's avonds nog verwacht voor een sociaal onderonsje met James, Ryan en Andrea. Deze 3 Brock-studenten gingen in de lente eerder dit jaar binnen hetzelfde project naar Bedford (England). Onze gesprekken betreffende het uitwisselen van ervaringen mondden al gauw uit onder een geur van Poutine (zie Montréal) en bij Peterselie die volgens James veel weg had van Broccoli... Vermoeidheid én dit grappig gezelschap dreef ons al snel naar hevige lachbuien. Blij dat we dit toch nog meegepikt hebben.
maandag 12 oktober 2009
Weekend 3: 10 tot 12 oktober 2009 - Nonnen op de dansvloer!
Dank aan de oogst en alle goede dingen van dit weekend. Happy Thanksgiving!
ZATERDAG: Taco Martinez
It's a hard work life... for us... TO! En dat wilden we vandaag nog maar eens bewijzen. Tijd om ons territorium hier opnieuw wat af te bakenen! Stefanie en haar tafel in de slaapkamer, Nelly & Stéphanie op de keukentafel, Inneke en haar tafel op de kamer van Leen, Nele op haar kamer, Leen aan de bureau. Werkverslagen, thesissen, interviews... waren blij weer wat aandacht te krijgen.
In de late namiddag hadden we een date! Onze gastvrouw was Miss Martinez. De voor ons bekend als - van El Salvador oorspronkelijke - educatief assistente waarmee Stéphanie samenwerkt op stage had ons uitgenodigd voor zelfgemaakte taco's! En dit productieproces konden we dan ook live meemaken! Het product smaakte! Onze Belgische chocolade in ruil kon het net evenaren!
Maar de avond had nog meer goeds in petto!
Schouwspel 1 werd vertolkt door Isaak, de 4-jarige kleuter van Yvonne & Jessy Martinez. Deze jongeman wist ons te bekoren met wel 5 verschillende sportoutfits (inclusief accesoires) op 1 avond! Basketbal, golf, hockey, soccer, baseball, American Football... passeerden de revue. Met als gevolg dat het kind in ons naar boven kwam! De één wat meer op de voorgrond dan de ander, en zonder over de nodige outfits te beschikken scoorden, we doelpunten, of worstelden we Isaak op de vloermat.
Schouwspel 2 speelde zich af op verplaatsing. Het decor was zowat te vergelijken met een kruising van de Gentse Overpoort en de Culture Club. We arriveerden rond 22u30 als één van de eersten in 'De Barrakuda'. Dé vernieuwde dansclub van St. Catharines, en een niet zo bekend terrein voor Miss Martinez en haar man. De show werd opgevoerd door plaatselijke mannelijke en vrouwelijke jongbloeden, gekleed (of eerder ont-kleed) in uitnodigende en schaarse kledingsstukken. Allen omlijnt door wat moderne hitjes in een gemixt kleedje. Wij observeerden vooral, participeerden wanneer we enigzins onze schaamte konden overwinnen, maar genoten vooral van goedkope lekkere cocktails.
ZONDAG: Voor de wetenschap...
Hoe laat de avond ook gisteren geweest was, vroeg zou de ochtend starten. Om 9u verwachtte Jennifer ons één voor één in de lobby van het hotel. Bandrecorder was voorzien (zelfs dubbel).
Deze dame kwam ons interviewen ivm een studie die loopt op Brock University, binnen het kader van het project waaraan we deelnemen.
Eén voor één passeerden we de revue, en konden we ons Engels ei kwijt over hoe alles loopt op stage, en vooral hoe daarbuiten...
Zondag was voor de rest... zondag... dus WERK- en COMMUNICATIEDAG! Mét succes!
MAANDAG: Thanks to give us Toronto
Opnieuw een véél te vroege ochtend, maar vol wensen en verwachtingen. Per bus probeerden we tevergeefs met 6 en hond naar St. Catharines Busstation te geraken. Was het niet dat 'feestdag' hier nogal strikt wordt genomen en er zo goed als niemand in het straatbeeld aanwezig was, dus ook geen langwerpig vehicle op 6 wielen. Dan maar in sneltempo een taxi!
In het busstation stond ons (of eerder de busschauffeur) een volgend probleem te verwerken: Krijg de rolstoellift werkende. Zonder succes, maar met een moedige Leen aan boord, konden we dan toch vertrekken naar dé grootste stad van Canada: Toronto!
Omdat ons doel voor vandaag 'shoppen' geen hele dag kon innemen (want haatgevoelens tegenover shoppen ontwikkelen moet absoluut vermeden worden) deden we 's morgens een onbezonnen wandeling in het erg rustige Toronto. Als aanvulling op ons vorig bezoek aan Toronto zagen we the House of Parliaments en de universiteit van Toronto. Voor Yankee waren vooral de eekhoorns interessant. Aiai, je moet werken, Yankee!
Na de middag doken we onder in het Eaton Centre. Het Wijnegem Shoppingcentrum van Toronto-land. Wel 3 verdiepen etalages en winkels om ons op uit te leven. De buit? Veel (W)ondergoed én héél veel souvenirs. Ook al vormt elk gekocht kledingsstukje vandaag ook al een souvenirtje op zich.
De dag werd afgesloten met een dineetje met thaïse stokjes en kaarslicht: Spring Rolls.
In koud weer trokken we terug naar 'huis'. Als het zo voor't gaat insinueren wij hier nog de eerste sneeuw mee te maken...
ZATERDAG: Taco Martinez
It's a hard work life... for us... TO! En dat wilden we vandaag nog maar eens bewijzen. Tijd om ons territorium hier opnieuw wat af te bakenen! Stefanie en haar tafel in de slaapkamer, Nelly & Stéphanie op de keukentafel, Inneke en haar tafel op de kamer van Leen, Nele op haar kamer, Leen aan de bureau. Werkverslagen, thesissen, interviews... waren blij weer wat aandacht te krijgen.
In de late namiddag hadden we een date! Onze gastvrouw was Miss Martinez. De voor ons bekend als - van El Salvador oorspronkelijke - educatief assistente waarmee Stéphanie samenwerkt op stage had ons uitgenodigd voor zelfgemaakte taco's! En dit productieproces konden we dan ook live meemaken! Het product smaakte! Onze Belgische chocolade in ruil kon het net evenaren!
Maar de avond had nog meer goeds in petto!
Schouwspel 1 werd vertolkt door Isaak, de 4-jarige kleuter van Yvonne & Jessy Martinez. Deze jongeman wist ons te bekoren met wel 5 verschillende sportoutfits (inclusief accesoires) op 1 avond! Basketbal, golf, hockey, soccer, baseball, American Football... passeerden de revue. Met als gevolg dat het kind in ons naar boven kwam! De één wat meer op de voorgrond dan de ander, en zonder over de nodige outfits te beschikken scoorden, we doelpunten, of worstelden we Isaak op de vloermat.
Schouwspel 2 speelde zich af op verplaatsing. Het decor was zowat te vergelijken met een kruising van de Gentse Overpoort en de Culture Club. We arriveerden rond 22u30 als één van de eersten in 'De Barrakuda'. Dé vernieuwde dansclub van St. Catharines, en een niet zo bekend terrein voor Miss Martinez en haar man. De show werd opgevoerd door plaatselijke mannelijke en vrouwelijke jongbloeden, gekleed (of eerder ont-kleed) in uitnodigende en schaarse kledingsstukken. Allen omlijnt door wat moderne hitjes in een gemixt kleedje. Wij observeerden vooral, participeerden wanneer we enigzins onze schaamte konden overwinnen, maar genoten vooral van goedkope lekkere cocktails.
ZONDAG: Voor de wetenschap...
Hoe laat de avond ook gisteren geweest was, vroeg zou de ochtend starten. Om 9u verwachtte Jennifer ons één voor één in de lobby van het hotel. Bandrecorder was voorzien (zelfs dubbel).
Deze dame kwam ons interviewen ivm een studie die loopt op Brock University, binnen het kader van het project waaraan we deelnemen.
Eén voor één passeerden we de revue, en konden we ons Engels ei kwijt over hoe alles loopt op stage, en vooral hoe daarbuiten...
Zondag was voor de rest... zondag... dus WERK- en COMMUNICATIEDAG! Mét succes!
MAANDAG: Thanks to give us Toronto
Opnieuw een véél te vroege ochtend, maar vol wensen en verwachtingen. Per bus probeerden we tevergeefs met 6 en hond naar St. Catharines Busstation te geraken. Was het niet dat 'feestdag' hier nogal strikt wordt genomen en er zo goed als niemand in het straatbeeld aanwezig was, dus ook geen langwerpig vehicle op 6 wielen. Dan maar in sneltempo een taxi!
In het busstation stond ons (of eerder de busschauffeur) een volgend probleem te verwerken: Krijg de rolstoellift werkende. Zonder succes, maar met een moedige Leen aan boord, konden we dan toch vertrekken naar dé grootste stad van Canada: Toronto!
Omdat ons doel voor vandaag 'shoppen' geen hele dag kon innemen (want haatgevoelens tegenover shoppen ontwikkelen moet absoluut vermeden worden) deden we 's morgens een onbezonnen wandeling in het erg rustige Toronto. Als aanvulling op ons vorig bezoek aan Toronto zagen we the House of Parliaments en de universiteit van Toronto. Voor Yankee waren vooral de eekhoorns interessant. Aiai, je moet werken, Yankee!
Na de middag doken we onder in het Eaton Centre. Het Wijnegem Shoppingcentrum van Toronto-land. Wel 3 verdiepen etalages en winkels om ons op uit te leven. De buit? Veel (W)ondergoed én héél veel souvenirs. Ook al vormt elk gekocht kledingsstukje vandaag ook al een souvenirtje op zich.
De dag werd afgesloten met een dineetje met thaïse stokjes en kaarslicht: Spring Rolls.
In koud weer trokken we terug naar 'huis'. Als het zo voor't gaat insinueren wij hier nog de eerste sneeuw mee te maken...
Abonneren op:
Posts (Atom)
